احتمالاً بسیاری از خوانندگان نام کلامیدیا را تا کنون نشنیده‌اند. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی است که به سادگی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. این بیماری هم زنان و هم مردان را در تمامی گروهای سنی مبتلا می‌کند، البته شیوع آن در جوانان بیشتر است. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالیانه 90 میلیون مورد جدید عفونت کلامیدیائی در جهان اتفاق می افتد. عفونتهای کلامیدیائی شایعترین بیماری آمیزشی باکتریائی در دنیا هستند. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی است که به سادگی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. این بیماری هم زنان و هم مردان را در تمامی گروهای سنی مبتلا می‌کند، البته شیوع آن در جوانان بیشتر است. سابق بر این، مهمترین بیماری ناشی از کلامیدیا، تراخم بود که یک بیماری چشمی است که از شایع‌ترین دلایل نابینایی نیز به شمار می‌رود. ولی در حال حاضر گونه‌ای از این باکتری بیشتر شایع شده است که منجر به عفونت در دستگاه تناسلی می‌شود. كلاميدياها انگل هاي داخل سلولي هستند كه بسياري از خصوصيات فيزيكي آنها مثل ويروس‌ها است. اين ميكرب‌ها باعث التهاب مجرای ادرار، واژن، گردن رحم، لوله‌هاي رحمی ، مقعد و تخمدان‌ها مي شوند. چون کلامیدیا یک عفونت داخل سلولی است، تشخیص آن با روشهای معمول آزمایشگاهی مشکل است. این بیماری ممکن است بدون علامت و یا دارای علائم خفیف و زودگذر باشد، ولی با گذشت زمان عوارض خود بویژه در زنان را ایجاد خواهد کرد. اکثر افرادیکه مبتلا به بیماریهای آمیزشی کلامیدیائی هستند، از آلودگی خود به این میکروب بی خبر می باشند و دنبال آزمایش یا درمان خود نمی روند. اگر شریک جنسی نیز درمان نشود، فرد پس از درمان، مجدداً مبتلا خواهد شد. کلامیدیا با هر نوع رابطۀ جنسی قابل انتقال است. کلامیدیا می تواند در حین زایمان طبیعی از مادر به نوزاد منتقل شود. چون گردن رحم در خانمها و دختران جوان هنوز بخوبی تکامل نیافته است، بنابراین امکان ابتلاء آنها بیشتر است. بعلت اینکه اکثر بیماران مبتلا به کلامیدیا بدون علامت هستند، آنرا بیماری "خاموش" نیز می نامند. هر بیماری دارای یک دورۀ نهفته می باشد و آن عبارت از مدت زمانی است که طول می کشد تا علائم بیماری پس از آلوده شدن به میکروب یا ویروس مربوطه ظاهر شوند. طول دورۀ نهفته در عفونت کلامیدیائی 14-3 روز است. در خانمها عفونت ابتدا گردن رحم و مجرای ادرار را گرفتار می نماید. هفتاد و پنج درصد خانمهای مبتلا بدون علامت هستند، در صورت وجود علائم، آنها عبارت خواهند بود از ترشح غیر طبیعی از واژن و سوزش هنگام ادرار کردن. حتی اگر عفونت از گردن رحم به لوله های رحمی منتشر شود، باز ممکن است بیمار بدون علائم و نشانه باشد. ولی در عده ای از خانمها آن سبب درد در قسمت تختانی شکم، درد در قسمت پائین کمر، درد در حین مقاربت، تهوع، تب و خونریزی ما بین پریودها می گردد. عفونت کلامیدیائی گردن رحم می تواند به ناحیۀ مقعد نیز منتشر شود. قسمت اعظم مردان مبتلا نیز بدون علامت هستند، و در صورت وجود علائم، آن بصورت ترشح سفید یا روشن از مجرا و سوزش هنگام ادرار کردن خواهد بود. مردها همچنین ممکن است دچار سوزش و خارش در نوک مجرای ادرار شوند.
عوامل زیر خطر ابتلا به کلامیدیا در یک مقاربت حفاظت نشده را زیاد می کنند:
1. دختران و خانمهای جوان
2. ديابت یا همان بیماری قند
3. نامناسب بودن وضعيت سلامت عمومي فرد
4. گرم بودن هوا يا هر علت ديگري كه باعث افزايش رطوبت و گرماي ناحيه تناسلی شود.
5. استفاده از دوش واژینال توسط خانمها
عوارض عفونت کلامیدیائی
کلامیدیا برخلاف سوزاک که یک بیماری پر سر و صدا می باشد، ممکن است فاقد علامت باشد، ولی عواقب آن خطیرتر از سوزاک است. اپیدیدیم یک از ضمائم بیضه در مردان می باشد. عفونت آن سبب بزرگی و قرمزی کیسۀ بیضه به همراه درد شدید می شود. عفونت اپیدیدیم را در اصطلاح پزشکی اپیدیدیمیت می گویند. شایعترین علت اپیدیدیمیت ابتلا به عفونت کلامیدیائی است. قطر اپیدیدیم در بعضی نقاط آن، کمتر از یک میلیمتر است و عفونت آن ممکن است سبب بسته شدن اپیدیدیم شود. اسپرم از بیضه توسط اپیدیدیم خارج شده و سپس از طریق لولۀ منی وارد منی می گردد. اگر یک مردی در هر دو طرف مبتلا به اپیدیدیمیت گردد، بسته شدن دو طرفۀ اپیدیدیم سبب ناباروری وی خواهد شد. در این مردان با اینکه اندازۀ بیضه کاملاً طبیعی است ولی تعداد اسپرم در مایع منی صفر گزارش می شود. گاهاً بعضی از مردان جوان مراجعه می کنند و از اینکه تعداد اسپرم در مایع منی صفر گزارش شده است تعجب می کنند. یا اینکه یک زوجی قبلاً صاحب یک فرزند شده‌اند و موقعی می خواهند که صاحب فرزند دوم شوند، مرد متوجه می شود که نابارور شده است. یکی از دلایل هر دو مورد، عفونت دو طرفۀ اپیدیدیم و بسته شدن آن می باشد.
حدود 75 درصد زنان مبتلا به عفونت کلامیدیائی بدون علامت هستند و 40 درصد آنها مبتلا به بیماری التهابی لگن می شوند که از عوارض آن دردهای مزمن لگنی و ناباروری می باشد. گاهاً یک مرد مبتلا به عفونت کلامیدیائی کاملاً بدون علامت است و عفونت را به همسر خود منتقل می کند و با ابتلاء همسر زوج نابارور می شوند. مخاط واژن خانمها در مقابل کلامیدیا نسبتاً مقاوم است ولی مخاط گردن رحم حساس است و زود گرفتار می شود. زنان مبتلا به عفونت کلامیدیائی ممکن است دچار یک ترشح مخاطی چرکی از دهانۀ رحم شوند. گرفتاری لوله‌های رحمی با کلامیدیا ممکن است سبب ناباروری زن شود. ده تا 40 درصد خانمهائیکه مبتلا به عفونت کلامیدیا شده و درمان نمی شوند، بعدها مبتلا به بیماری التهابی لگنی خواهند شد. در بعضی نقاط دنیا 40-30 درصد علت آسیب لوله های رحمی ناشی از عفونتهای کلامیدیائی می باشد. زنانیکه مبتلا به بیماری التهابی لگنی می شوند، خطر حاملگی خارج رحمی در آنها 10-6 برابر افراد عادی است و 50-40 درصد علت حاملگیهای خارج رحمی، بیماری التهابی لگن می باشد. خطر ابتلا به بیماری ایدز در افراد مبتلا به عفونت کلامیدیائی 5 برابر افراد غیر آلوده است. از عوارض دیگر کلامیدیا، عفونت چشم‌ها است؛ چنانچه دست‌آلوده به ترشحات حاوی کلامیدیا با چشم تماس داشته باشد، ممکن است یک عفونت چشمی بنام التهاب ملتحمه ایجاد شود، که اگر درمان نشود منجر به نابینایی خواهد شد.
عوارض در خانمهای حامله
عفونت کلامیدیائی درمان نشده در خانمها می تواند سبب زایمان زودرس شود. خانمهای حامله که مبتلا به عفونت کلامیدیائی گردن رحم می باشند، ممکن است حین زایمان آنرا به نوزاد خود منتقل نمایند. چشم، دهان، حلق و دستگاه تنفس نوزاد می تواند گرفتار شود. بعلت عوارض خطیر عفونتهای کلامیدیائی، امروزه در بسیاری از کشورها برنامه‌ای برای غربالگری این عفونت در زنان وجود دارد. با اخذ شرح حال مناسب می توان در خانمی که احتمال عفونت وجود دارد، نسبت به غربالگری آن اقدام نمود. در سال 1382 تعداد 1052 زن 49-15 ساله که به 5 درمانگاه زنان- مامائی در شهر تهران مراجعه کرده بودند، از نظر وجود عفونت کلامیدیائی بررسی شدند. از این تعداد خانم حدود 12 درصد آنها تست PCR مثبت برای کلامیدیا داشتند. در جامعه ایکه بیش از 4 درصد خانمهای آن مبتلا به کلامیدیا هستند، غربالگری خانمها از نظر وجود عفونت کلامیدیائی، توصیه می شود. امروزه تستهای بسیار حساسی وجود دارند که با استفاده از آنها می توان بیماری را هم در ترشحات گردن رحم و هم از طریق ادرار تشخیص داد. در مردان جهت تشخیص از نمونه هائیکه از داخل مجرا گرفته شده‌اند، استفاده می کنند. بهترین تست تشخیصی هم در مرد و هم در زن استفاده از PCR است.
برای عفونتهای کلامیدیائی، درمانهای داروئی بسیار مؤثری وجود دارند.