بنا به تعریف سازمان بهداشت جهانی، موقعی می گوئیم که یک زوج دارای مشکل ناباروری هستند که 12 ماه یا یک سال از نزدیکی مرتب و منظم بدون پیشگیری آنها گذشته باشد. این بدین معنی است که زوجها خود را بیخودی متحمل هزینه و بررسیهای تهاجمی نکنند. مثلا گاها زوجی بعد از شش ماه از ازدواج مراجعه می کنند و شکایت از عدم حاملگی همسر دارند. ما به این زوجها توصیه می کنیم که بروند و شش ماه دیگر مراجعه کنند. البته در بعضی موارد لازم است بررسیها زودتر از یکسال نیز انجام شوند، که خارج از مقوله این نوشتار است. ناباروری استرس بزرگ برای خانواده ها بخصوص در کشور ما است و زوجها گاهی متحمل هزینه زیاد جهت تشخیص و درمان می شوند. برای تشخیص و درمان ناباروری در یک زوج، باید از پروتوکولهای استاندارد استفاده کرد. پیروی از این پروتوکولها هم مقرون به صرفه است و هم زود به تشخیص می رسد.
در یک زوجی که با شکایت ناباروری مراجعه می کنند، اولین اقدام بررسی مرد است، چون آن بسیار ساده و کم هزینه است. متاسفانه در کشور ما مثل بسیاری از جوامع دیگر، علل ناباروری را اغلب به گردن خانمها می اندازند، ولی باید دانست که علت 50 درصد ناباروریها زن و علت 50 درصد دیگر مرد می باشد. اولین اقدام بررسی در مرد انجام دو مرتبه آزمایش تجزیه منی در یک مرکز با تجربه است. چون نتیجه آزمایش تجزیه منی بسیار متغیر است، حتما باید در دو نوبت به فواصل 4 هفته صورت گیرد. با یک بار آزمایش نمی توان در مورد بیمار بودن یا طبیعی بودن مرد قضاوت کرد. قبل از انجام آزمایش منی مرد نباید بمدت سه روز انزال داشته باشد و نمونه تهیه شده باید ظرف یک ساعت مورد مطالعه قرار گیرد. جهت اطلاع خوانندگان محترم، در آزمایش تجزیه منی به دو نکته باید توجه داشت، کمیت و کیفیت اسپرم. کمیت اسپرم همان تعداد اسپرم است، ولی آن چیزی که اهمیت زیادی دارد کیفیت اسپرم است. اسپرم باید حرکت و شکل طبیعی داشته باشد. اگر مردی صد میلیون اسپرم داشته باشد ولی اسپرمها فاقد حرکت باشند، نابارور خواهد بود.
طبق معیارهای سازمان بهداشت جهانی، یک آزمایش تجزیه منی طبیعی باید دارای خصوصیات زیر باشد:
• حداقل حجم آن دو میلی لیتر باشد.
• ظرف 60 دقیقه پس از انزال از حالت انعقادی خارج شود.
• pH آن مساوی یا بیش از 2/7 باشد.
• تعداد اسپرمها مساوی یا بیش از بیست میلیون در میلی لیتر باشد.
• تعداد کل اسپرمها بیش از 40 میلیون در یک بار انزال باشد.
• ظرف 60 دقیقه پس از انزال 50 درصد اسپرمها حرکت سریع و رو به جلو داشته باشند.
• بیش از 75 درصد اسپرمها زنده باشند.
• بیش از 30 درصد اسپرمها شکل طبیعی داشته باشند.
• تعداد گلبولهای سفید در مایع منی کمتر از یک میلیون در یک میلی لیتر باشد.
یک مرد نابارور ممکن است در یک یا چند مورد از موارد فوق مشکل داشته باشد. اگر مردی در آزمایش تجزیه منی مشکل دارد، باید از نظر علل آن بررسی شود. شایعترین علت وجود واریکوسل بیضه است. تشخیص واریکوسل با معاینه و سونوگرافی از بیضه ها است. اگر واریکوسل وجود داشته باشد، بهتر است بیمار عمل جراحی شود. یکی دیگر از علل ناباروری در مردان، کم کاری ثانویه بیضه است که در آن بعلت کم کاری غده هیپوفیز، بیضه ها در تولید اسپرم مشکل پیدا می کنند. کم کاری ثانویه بیضه را با یک آزمایش ساده می توان تشخیص داد. یکی از علل مهم و شایع کم کاری ثانویه بیضه ها در جامعه ما مصرف مواد مخدر است. مشکل در مواردی است که مرد دارای اسپرم نیست و تعداد اسپرمها صفر گزارش شده است که در اصطلاح به آن آزواسپرمی می گویند. در این موارد باید هر چه سریعتر مشخص کرد که علت فقدان اسپرم انسداد در مسیر عبور آن است (آزواسپرمی انسدادی) یا بیضه ها اسپرم تولید نمی کنند (آزواسپرمی غیر انسدادی). با آزمایش خون، سونوگرافی و نمونه برداری از بیضه ها می توان به تشخیص رسید. در مردانیکه دارای آزواسپرمی انسدادی هستند، در صورت امکان باید با جراحی انسداد را برطرف کرد و گرنه باید از بیضه ها اسپرم راتهیه و لقاح مصنوعی انجام داد. در مواردیکه علت آزواسپرمی عدم تولید اسپرم توسط بیضه ها است، کار مشکل تر می شود. در اکثر موارد اینگونه بیماران غیر قابل درمان هستند، ولی در تعداد اندکی از موارد نیز می توان با تجویز دارو بیضه را تحریک کرد تا اسپرم تولید کنند. یکی از دلایل آزواسپرمی غیر انسدادی، عدم نزول دو طرفه بیضه است که به موقع جراحی نشده و یا اصلا جراحی نشده است.
گاها علت ناباروری وجود اختلال در انزال مثل عدم انزال است. بعضی از بیماریها در مردان سبب می شوند که مرد یا دچار عدم انزال شود و یا اینکه دچار انزال پسگرد شود. شایعترین آنها آسیب به نخاع شوکی مثل قطع نخاع و بیماری دیابت است. درمان اینگونه بیماران نسبتا مشکل است. باید با استفاده از روشهائی، اسپرم را در این مردان تهیه و لقاح مصنوعی انجام داد. در انزال پسگرد، پس از انزال مایع منی وارد مثانه می شود. ادرار موجود در مثانه بسرعت سبب آسیب به اسپرمها می شود. برای تهیه اسپرم در این مردان از تمهیدات بخصوص می توان استفاده کرد. بعضی از موارد عدم انزال به دارودرمانی خوب پاسخ می دهند و بیمار می تواند از راه طبیعی بچه دار شود.

احتمالاً بسیاری از خوانندگان نام کلامیدیا را تا کنون نشنیده‌اند. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی است که به سادگی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. این بیماری هم زنان و هم مردان را در تمامی گروهای سنی مبتلا می‌کند، البته شیوع آن در جوانان بیشتر است. طبق آمار سازمان بهداشت جهانی، سالیانه 90 میلیون مورد جدید عفونت کلامیدیائی در جهان اتفاق می افتد. عفونتهای کلامیدیائی شایعترین بیماری آمیزشی باکتریائی در دنیا هستند. کلامیدیا یک عفونت باکتریایی است که به سادگی از طریق روابط جنسی منتقل می‌شود. این بیماری هم زنان و هم مردان را در تمامی گروهای سنی مبتلا می‌کند، البته شیوع آن در جوانان بیشتر است. سابق بر این، مهمترین بیماری ناشی از کلامیدیا، تراخم بود که یک بیماری چشمی است که از شایع‌ترین دلایل نابینایی نیز به شمار می‌رود. ولی در حال حاضر گونه‌ای از این باکتری بیشتر شایع شده است که منجر به عفونت در دستگاه تناسلی می‌شود. كلاميدياها انگل هاي داخل سلولي هستند كه بسياري از خصوصيات فيزيكي آنها مثل ويروس‌ها است. اين ميكرب‌ها باعث التهاب مجرای ادرار، واژن، گردن رحم، لوله‌هاي رحمی ، مقعد و تخمدان‌ها مي شوند. چون کلامیدیا یک عفونت داخل سلولی است، تشخیص آن با روشهای معمول آزمایشگاهی مشکل است. این بیماری ممکن است بدون علامت و یا دارای علائم خفیف و زودگذر باشد، ولی با گذشت زمان عوارض خود بویژه در زنان را ایجاد خواهد کرد. اکثر افرادیکه مبتلا به بیماریهای آمیزشی کلامیدیائی هستند، از آلودگی خود به این میکروب بی خبر می باشند و دنبال آزمایش یا درمان خود نمی روند. اگر شریک جنسی نیز درمان نشود، فرد پس از درمان، مجدداً مبتلا خواهد شد. کلامیدیا با هر نوع رابطۀ جنسی قابل انتقال است. کلامیدیا می تواند در حین زایمان طبیعی از مادر به نوزاد منتقل شود. چون گردن رحم در خانمها و دختران جوان هنوز بخوبی تکامل نیافته است، بنابراین امکان ابتلاء آنها بیشتر است. بعلت اینکه اکثر بیماران مبتلا به کلامیدیا بدون علامت هستند، آنرا بیماری "خاموش" نیز می نامند. هر بیماری دارای یک دورۀ نهفته می باشد و آن عبارت از مدت زمانی است که طول می کشد تا علائم بیماری پس از آلوده شدن به میکروب یا ویروس مربوطه ظاهر شوند. طول دورۀ نهفته در عفونت کلامیدیائی 14-3 روز است. در خانمها عفونت ابتدا گردن رحم و مجرای ادرار را گرفتار می نماید. هفتاد و پنج درصد خانمهای مبتلا بدون علامت هستند، در صورت وجود علائم، آنها عبارت خواهند بود از ترشح غیر طبیعی از واژن و سوزش هنگام ادرار کردن. حتی اگر عفونت از گردن رحم به لوله های رحمی منتشر شود، باز ممکن است بیمار بدون علائم و نشانه باشد. ولی در عده ای از خانمها آن سبب درد در قسمت تختانی شکم، درد در قسمت پائین کمر، درد در حین مقاربت، تهوع، تب و خونریزی ما بین پریودها می گردد. عفونت کلامیدیائی گردن رحم می تواند به ناحیۀ مقعد نیز منتشر شود. قسمت اعظم مردان مبتلا نیز بدون علامت هستند، و در صورت وجود علائم، آن بصورت ترشح سفید یا روشن از مجرا و سوزش هنگام ادرار کردن خواهد بود. مردها همچنین ممکن است دچار سوزش و خارش در نوک مجرای ادرار شوند.
عوامل زیر خطر ابتلا به کلامیدیا در یک مقاربت حفاظت نشده را زیاد می کنند:
1. دختران و خانمهای جوان
2. ديابت یا همان بیماری قند
3. نامناسب بودن وضعيت سلامت عمومي فرد
4. گرم بودن هوا يا هر علت ديگري كه باعث افزايش رطوبت و گرماي ناحيه تناسلی شود.
5. استفاده از دوش واژینال توسط خانمها
عوارض عفونت کلامیدیائی
کلامیدیا برخلاف سوزاک که یک بیماری پر سر و صدا می باشد، ممکن است فاقد علامت باشد، ولی عواقب آن خطیرتر از سوزاک است. اپیدیدیم یک از ضمائم بیضه در مردان می باشد. عفونت آن سبب بزرگی و قرمزی کیسۀ بیضه به همراه درد شدید می شود. عفونت اپیدیدیم را در اصطلاح پزشکی اپیدیدیمیت می گویند. شایعترین علت اپیدیدیمیت ابتلا به عفونت کلامیدیائی است. قطر اپیدیدیم در بعضی نقاط آن، کمتر از یک میلیمتر است و عفونت آن ممکن است سبب بسته شدن اپیدیدیم شود. اسپرم از بیضه توسط اپیدیدیم خارج شده و سپس از طریق لولۀ منی وارد منی می گردد. اگر یک مردی در هر دو طرف مبتلا به اپیدیدیمیت گردد، بسته شدن دو طرفۀ اپیدیدیم سبب ناباروری وی خواهد شد. در این مردان با اینکه اندازۀ بیضه کاملاً طبیعی است ولی تعداد اسپرم در مایع منی صفر گزارش می شود. گاهاً بعضی از مردان جوان مراجعه می کنند و از اینکه تعداد اسپرم در مایع منی صفر گزارش شده است تعجب می کنند. یا اینکه یک زوجی قبلاً صاحب یک فرزند شده‌اند و موقعی می خواهند که صاحب فرزند دوم شوند، مرد متوجه می شود که نابارور شده است. یکی از دلایل هر دو مورد، عفونت دو طرفۀ اپیدیدیم و بسته شدن آن می باشد.
حدود 75 درصد زنان مبتلا به عفونت کلامیدیائی بدون علامت هستند و 40 درصد آنها مبتلا به بیماری التهابی لگن می شوند که از عوارض آن دردهای مزمن لگنی و ناباروری می باشد. گاهاً یک مرد مبتلا به عفونت کلامیدیائی کاملاً بدون علامت است و عفونت را به همسر خود منتقل می کند و با ابتلاء همسر زوج نابارور می شوند. مخاط واژن خانمها در مقابل کلامیدیا نسبتاً مقاوم است ولی مخاط گردن رحم حساس است و زود گرفتار می شود. زنان مبتلا به عفونت کلامیدیائی ممکن است دچار یک ترشح مخاطی چرکی از دهانۀ رحم شوند. گرفتاری لوله‌های رحمی با کلامیدیا ممکن است سبب ناباروری زن شود. ده تا 40 درصد خانمهائیکه مبتلا به عفونت کلامیدیا شده و درمان نمی شوند، بعدها مبتلا به بیماری التهابی لگنی خواهند شد. در بعضی نقاط دنیا 40-30 درصد علت آسیب لوله های رحمی ناشی از عفونتهای کلامیدیائی می باشد. زنانیکه مبتلا به بیماری التهابی لگنی می شوند، خطر حاملگی خارج رحمی در آنها 10-6 برابر افراد عادی است و 50-40 درصد علت حاملگیهای خارج رحمی، بیماری التهابی لگن می باشد. خطر ابتلا به بیماری ایدز در افراد مبتلا به عفونت کلامیدیائی 5 برابر افراد غیر آلوده است. از عوارض دیگر کلامیدیا، عفونت چشم‌ها است؛ چنانچه دست‌آلوده به ترشحات حاوی کلامیدیا با چشم تماس داشته باشد، ممکن است یک عفونت چشمی بنام التهاب ملتحمه ایجاد شود، که اگر درمان نشود منجر به نابینایی خواهد شد.
عوارض در خانمهای حامله
عفونت کلامیدیائی درمان نشده در خانمها می تواند سبب زایمان زودرس شود. خانمهای حامله که مبتلا به عفونت کلامیدیائی گردن رحم می باشند، ممکن است حین زایمان آنرا به نوزاد خود منتقل نمایند. چشم، دهان، حلق و دستگاه تنفس نوزاد می تواند گرفتار شود. بعلت عوارض خطیر عفونتهای کلامیدیائی، امروزه در بسیاری از کشورها برنامه‌ای برای غربالگری این عفونت در زنان وجود دارد. با اخذ شرح حال مناسب می توان در خانمی که احتمال عفونت وجود دارد، نسبت به غربالگری آن اقدام نمود. در سال 1382 تعداد 1052 زن 49-15 ساله که به 5 درمانگاه زنان- مامائی در شهر تهران مراجعه کرده بودند، از نظر وجود عفونت کلامیدیائی بررسی شدند. از این تعداد خانم حدود 12 درصد آنها تست PCR مثبت برای کلامیدیا داشتند. در جامعه ایکه بیش از 4 درصد خانمهای آن مبتلا به کلامیدیا هستند، غربالگری خانمها از نظر وجود عفونت کلامیدیائی، توصیه می شود. امروزه تستهای بسیار حساسی وجود دارند که با استفاده از آنها می توان بیماری را هم در ترشحات گردن رحم و هم از طریق ادرار تشخیص داد. در مردان جهت تشخیص از نمونه هائیکه از داخل مجرا گرفته شده‌اند، استفاده می کنند. بهترین تست تشخیصی هم در مرد و هم در زن استفاده از PCR است.
برای عفونتهای کلامیدیائی، درمانهای داروئی بسیار مؤثری وجود دارند.

نام کارشناس: خانم دکتر صفارزاده کرمانی
سمت: جراح و متخصص بیماری های زنان و زایمان (فلوشیپ نازایی و لاپاراسکوپی)
موضوع: راه های غربالگری و علایم اولیه سرطان های شایع در زنان
بعد از سرطان سینه، سرطان های تخمدان و رحم شایع ترین سرطان های زنان هستند. این در حالی است که بسیاری از این بیماری ها قابل پیشگیری اند و در صورت اطلاع از علایم اولیه، می توان آن ها را به خوبی درمان کرد.

آقای دکتر صفری نژاد، ارولوژیست؛
آندومتریوز
آندومتریوز ، کاشته شدن و رشد مخاط رحم در خارج از محوطه رحم می باشد که یک بیماری نسبتاً شایع در زنان است و از عوارض آن درد لگنی و ناباروری است.
آندومتریوز چیست؟
مخاط رحم همه ماهه پس از ریزش هنگام پریود، مجدداً شروع به رشد می کند. سلولهای مخاط رحم دارای این ظرفیت هستند که در خارج از رحم نیز رشد کنند. رشد سلولهای مخاط رحم در خارج از رحم را آندومتریوز می گویند. محوطه داخل رحم توسط لوله های رحمی به خارج از رحم راه دارد. اگر سلولهای مخاط رحم در خارج از رحم به بافتها بچسبند و شروع به رشد کنند، در اصطلاح گفته می شود که سلولهای مخاط رحمی در محل جدید کاشته شده اند. شایعترین محلهائیکه سلولهای مخاط رحم می توانند کاشته شده و سبب آندومتریوز شوند، عبارتند از: تخمدانها، لوله های رحمی، سطح خارجی خود رحم و روده ها و محوطه داخل لگن. آندومتریوز را می توان در داخل واژن، گردن رحم و حتی مثانه نیز دید. خانم هائی که دارای آندومتریوز مثانه هستند، هنگام عادت ماهیانه، دچار ادرار خونی می شوند، چون همانطور که مخاط رحم هنگام پریود ریزش پیدا می کند، سلولهای مخاط رحم که در داخل مثانه کاشته شده اند نیز ریزش پیدا کرده و سبب خونریزی می شوند. گاها آندومتریوز در خارج از محوطه لگن، مثل کبد، ریه ها و مغز نیز دیده می شود. حتی سلولهای مخاط رحم می توانند در محل بریدگیهای جراحی نیز کاشته شده و رشد بکنند.
چه کسانی مبتلا به آندومتریوز می شوند؟
آندومتریوز می تواند تمامی خانمها در سن تولید مثل را گرفتار نماید. میزان شیوع واقعی این بیماری مشخص نیست، چون بسیاری از خانمهای مبتلا یا مراجعه نمی کنند و یا اینکه تشخیص داده نمی شود. تخمین زده می شود که در آمریکا حدود یک میلیون خانم میتلا به آندومتریوز باشند. آندومتریوز یکی از شایعترین علل درد لگنی و هیسترکتومی (خارج کردن رحم) می باشد. بررسیها نشان می دهند که 50-30 درصد خانم هائی که بعلت ناباروری تحت درمان هستند و تا 80 درصد خانم هائی که دارای درد لگنی می باشند، ممکن است مبتلا به آندومتریوز باشند. بسیاری از موارد آندومتریوز در خانمهای 35-25 ساله تشخیص داده می شوند، ولی این بیماری می تواند دخترها را نیز گرفتار نماید. آندومتریوز پس از یائسگی نادر است. آندومتریوز در خانمهای سفید پوست، قد بلند و لاغر بیشتر دیده می شود. به تاخیر انداختن حاملگی تا سنین بالا یکی از علل مساعد کننده برای آندومتریوز است.
علل آندومتریوز کدامها هستند؟
علت اصلی مشخص نیست ولی عده ای معتقد هستند که هنگام پریود، سلولهای مخاط رحم از طریق لوله های رحمی از رحم خارج شده و وارد محوطه لگن و شکم می شوند. در اصطلاح به این، پریود پسگرد می گویند، یعنی مخاط رحمی که ریزش پیدا می کند بطرف عقب به داخل محوطه لگن و شکم می رود ولی این تنها دلیل نمی تواند باشد، چون بسیاری از خانمها دارای درجاتی از پریود پسگرد هستند، بدون اینکه مبتلا به آندومتریوز شوند. در مواردیکه آندومتریوز در کبد یا ریه دیده می شود، سلولهای مخاط رحم از طریق جریان خون به نقاط مذبور برده شده اند.
علائم آندومتریوز کدامها هستند؟
بسیاری از زنانیکه دارای آندومتریوز هستند، فاقد علائم می باشند. خانمهائیکه دارای علائم هستند، معمولاً مبتلا به درد (معمولاً درد لگنی) و ناباروری می باشند. این درد هنگام پریود تشدید پیدا کرده و سپس بتدریج کاهش پیدا می کند. بعضی خانمها هنگام رابطه زناشوئی، اجابت مزاج و یا ادرار کردن دچار درد می شوند. شدت درد از ماهی به ماه دیگر متفاوت و حتی در یک خانم نیز با گذشت زمان تغییر می یابد. در عده ای با گذشت زمان علائم و درد بدتر شده و در عده ای دیگر علائم تخفیف می یابند. محل درد لگنی بستگی به این دارد که سلولهای مخاط رحم در کجای لگن کاشنه شده باشند. کاشته شدن سلولهای مخاط رحم در عمق لگن و یا در مسیر عبور اعصاب لگنی سبب درد شدید می شود. گاها سلولهای مخاط رحمی کاشته شده ماده ای تولید می کنند که وارد دستگاه گردش خون شده و سبب ایجاد درد می شود. آندومتریوز یکی از علل ناباروری است. علت ناباروری در این خانمها مشخص نیست ولی می تواند منشاء آناتومیک و هورمونی داشته باشد. سایر علائم آندومتریوز عبارتند از: ادرار خونی، اسهال یا یبوست، درد در قسمت تحتانی کمر، پریودهای نامنظم و سنگین و درد در قسمت تحتانی شکم. سایر علائم نادر عبارتند از درد سینه و سرفه خونی (آندومتریوز ریه) و سردرد همراه با تشنج (آندومتریوز مغز)
آندومتریوز و خطر سرطان
عده ای معتقدند که خطر یک نوع از سرطان تخمدان در خانمهای مبتلا به آندومتریوز مختصری افزایش می یابد. این خطر در خانمهای مبتلا به آندومتریوز و ناباروری بیشتر است.
آندومتریوز چگونه تشخیص داده می شود؟
تشخیص آندومتریوز با علائم، معاینه، و بررسیهای پاراکلینیک است.
آندومتریوز چگونه درمان می شود؟
آندومتریوز دو روش درمانی دارد: دارودرمانی و جراحی. هدف از درمان کاهش درد بیمار و افزایش قدرت باروری است.

امروزه با افزایش جمعیت، و مشکلات اقتصادی و اجتماعی روز افزون، محدود ساختن تعداد فرزندان روز بروز اهمیت بیشتری پیدا می کند. بستن لوله در مردان یک روش دائمی و موثر جلوگیری از حاملگی و مقرون به صرفه است. اکثر مردانیکه اقدام به بستن لوله های منی می کنند، از روش انجام، معایب و مزایای آن اطلاع کافی ندارند. تنها روش موثر و کارآمد برای جلوگیری از حاملگی در مردان، بستن لوله های منی است. این عمل در مردان خیلی راحت، سرپائی و کم عارضه است. در صورتیکه بستن لوله ها در خانمها یک عمل جراحی تمام عیار محسوب می شود که نیازمند بیهوشی و بازکردن شکم است و علاوه از آن پر عارضه است. در ابتدا مختصری در مورد آناتومی لوله های منی بر توضیح می دهم تا خوانندگان محترم آشنائی بیشتری با کار کرد لوله های منی بر داشته باشند. بیضه ها محل تولید اسپرم یا همان نطفه مردانه می باشند. در صورتیکه مایع منی توسط پروستات و کیسه های منوی تولید می شود. دو تا لوله منی بر اسپرم را از بیضه ها منتقل کرده و به مایع منی اضافه می کنند (شکل 1).

تنها یک درصد حجم مایع منی را اسپرمها تشکیل می دهند بنابراین مردانیکه حتی تعداد اسپرم آنها صفر و نابارور هستند در حجم مایع منی آنها تغییری حاصل نمی شود و بدون آزمایش نمی توانند متوجه بیماری خود شوند. به همین ترتیب پس از بستن لوله های منی که در اصطلاح به آن وازکتومی می گویند، تغییری در حجم مایع منی حاصل نمی شود، فقط اینگونه مردان در مایع منی خود اسپرم ندارند و حاملگی اتفاق نخواهد افتاد.

وازکتومی را باید یک روش جلوگیری از حاملگی دائمی تلقی کرد چون برگرداندن وازکتومی یا باز کردن لوله های منی بر فوق العاده مشکل و معمولا بی نتیجه است که در یک مقاله جداگانه به آن خواهیم پرداخت. در هنگام وازکتومی با بی حسی موضعی ابتدا لوله های منی بر در محل خروج از بیضه با دست پیدا می شود و بر روی آن یک شکاف یک سانتی متری بر روی پوست بیضه داده می شود (شکل 2) سپس با یک وسیله جراحی لوله منی بر از محل خود بلند می شود (شکل 3) و از داخل کیسه بیضه خارج و قطع می شود (شکل 4) و سپس دو انتهای قطع شده با نخهای جراحی غیر قابل جذب مسدود می شوند. پس از قطع لوله های منی بر، بیضه ها به تولید اسپرم ادامه می دهند ولی چون آنها دفع نمی شوند، توسط بدن جذب می شوند. حتی اگر شما وازکتومی نکرده باشید و مدت طولانی انزال نداشته باشید، باز اسپرم تولید شده توسط بیضه جذب بدن می شود.

پس از بستن لوله ها، چند ماه طول می کشد تا تعداد اسپرم منی صفر شود، چون اسپرمهای از قبل تولید شده هنوز در سیستم تولید مثل هستند و باید با انزالهای مکرر خارج شده و در نهایت صفر شوند. معمولا دو ماه طول می کشد تا پس از بستن لوله های منی بر تعداد اسپرم در مایع منی صفر شود. هر قدر تعداد نزدیکیها بیشتر باشد، زودتر تعداد اسپرم مایع منی صفر می شود. بنابراین پس از بستن لوله های منی بر تا موقعی که تعداد اسپرم مایع منی صفر نشده است، باید از روشهای دیگر جلوگیری از حاملگی استفاده کرد. معمولا پس از بستن لوله های منی بر باید هر چهار هفته یک آزمایش انجام داد و مطمئن شد که دیگر مایع منی حاوی اسپرم نیست.

پس از وازکتومی یک لباس زیر مخصوص است که شما آنرا می پوشید تا با ایجاد پانسمان فشاری مانع از جمع شدن خون در محل برش شود. بهتر است شما پس از وازکتومی بقیه روز را استراحت کنید. تا جند روز مختصر درد در محل برش خواهید داشت. یک هفته باید از برداشتن وسایل سنگین خودداری کنید. معمولا یک هفته بعد شما می توانید رابطه زناشوئی خود را از سر بگیرید. ولی بخاطر داشته باشید که هنوز خانم شما می تواند حامله شود. معمولا حدود 20 انزال لازم است تا تعداد اسپرم مایع منی صفر شود. وازکتومی سبب کاهش میل جنسی، کاهش ارضاء جنسی و اختلال نعوظ نمی شود. تا چند ماه پس از وازکتومی شما ممکن است هنگام برانگیختگی جنسی یک درد مختصر در ناحیه بیضه ها حس کنید. باید بخاطر داشته باشید که میزان موفقیت وازکتومی بسته به روش انجام آن 99 درصد است و صد در صد نمی باشد.

از هر هزار نفر خانم که شوهر آنها وازکتومی کرده است، یک نفر در سال اول پس از وازکتومی حامله می شود. بنده مواردی دیده ام که حاملگی پس از وازکتومی سبب مشکلات شدید در زندگی زناشوئی و انواع اتهامها شده است. این موضوع از این نظر ذکر شد که میزان موفقیت وازکتومی صد در صد نیست ولی تقریبا در حدود صد در صد است. علت شکست وازکتومی این است که دو انتهای بریده شده بهم رسیده و دوباره لوله های منی بر کانالیزه می شوند. بنابراین هنگام وازکتومی سعی می شود یک تکه از لوله های منی بر برداشته شده و دو انتهای آنها دور از هم و در سطوح متفاوت (نه روبروی هم) بسته شوند.

عوارض وازکتومی کدامها هستند؟ وازکتومی دارای عوارض بسیار اندک است ولی ممکن است موارد زیر اتفاق بیفتند:
• خونریزی زیر جلدی و تجمع خون در محل
• عفونت زخم و در مواردی عفونت بیضه
• نشت اسپرم ار انتهای بریده شده لوله های منی بر و ایجاد یک سفتی موضعی که در اصطلاح به آن گرانولوم می گویند
• اسپرم پس از تولید در بیضه توسط یک لوله ای بنام اپیدیدیم منتقل می شود. اپیدیدیم در انتها تبدیل به لوله های منی بر می شود (شکل 5). گاها پس از وازکتومی، اپیدیدیم دچار التهاب می شود.
• در موارد بسیار نادر دو انتهای لوله های منی بر با رشد به همدیگر رسیده و مجددا مرد بارور می شود.

مزایای وازکتومی یا بستن لوله های منی بر
• وازکتومی یک روش دائمی برای جلوگیری از حاملگی حاملگی است.
• آن ارزان و ساده تر از بستن لوله ها در خانمها است.
• مقرون به صرفه بوده و نیاز به استفاده از روشهای دیگر که گاها نیز پر عارضه هستند نیست.
وازکتومی از بیماریهای آمیزشی مثل ایدز جلوگیری نمی کند. بنابرین اقدامات پیشگیری کننده مثل استفاده از کاندوم باید صورت گیرد. شما باید موقعی اقدام به وازکتومی کنید که مطلقا بعدها نخواهید پدر شوید. در بعضی کشورها مردانیکه تقاضای وازکتومی دارند را چند ماه در لیست انتظار می گذارند تا برای اخذ تصمیم نهائی فرصت کافی داشته باشند.

به گزارش وب‌دا، به نقل از مطالعه آنلاين از نشريه plostone ، تحقيقات انجام شده توسط محققان دانشگاه كاروليناي جنوبي با قرار دادن مدلي از موش‌هاي باردار در معرض ديوكسين، مكانيسم‌هاي جديدي را شناسايي كرده است كه نشان مي‌دهد تماس با آلاينده‌هاي ديوكسيني در طول دوران بارداري باعث ايجاد مسموميت قابل توجهي در جنين مي‌شود و به طور خاص به اندام‌هايي كه سلول‌هاي ايمني را در جهت مبارزه با عفونت‌ها توليد مي‌كنند آسيب مي‌رساند.
براساس اين گزارش محققان افزودند: ديوكسين مي‌تواند باعث تغيير مولكول‌هاي كوچكي به نام ميكرو RNA‌ها شود كه در نهايت روي تعدادي از ژن‌ها تأثير مي‌گذارد و قرار گرفتن جنين در معرض آلاينده‌هاي زيست محيطي ديوكسين مي‌تواند اثرات نامطلوب طولاني مدتي در زندگي داشته باشد.
نتايج حاصل از اين گزارش مي‌افزايد كه ديوكسين قادر است چندين ژن را به تنظيم سرطان تغيير دهد و بسياري از عملكردهاي سيستم فيزيولوژيكي بدن شامل سيستم‌هاي توليد مثلي، گوارشي، خوني را تحت تأثير قرار دهد و نيز باعث بروز بيماري‌هاي كليوي، ارولوژي و اختلالات در رشد شود.
نتايج ديگر اين مطالعه افزود كه ديوكسين يك ماده شيميايي بسيار سمي از محصولات جانبي فرآيندهاي صنعتي مانند علف‌كش‌ها، آفت‌كش‌ها و يا سفيد كردن كاغذ است و از آنجا كه به آرامي در محيط زيست تجزيه مي‌شود و محلول در چربي است در زنجيره زيستي مواد غذايي جمع‌آوري مي‌شود و اغلب در غلظت‌هاي بالا در شير و چربي حيوانات در مناطق آلوده يافت مي‌شود.

به گزارش وب‌دا، به نقل از نشريه آمريكايي زنان و زايمان، پژوهشگران از دانشگاه ميشيگان با انجام يك مطالعه بر روي بيش از 1700 زن باردار دريافتند كه شروع اوليه خروپف در دوران بارداري به شدت با بروز فشارخون بالا و پره اكلامپسي (مسموميت حاملگي) در اين دوران مرتبط است.
نتايج حاصل از اين گزارش مي‌افزايد: حدود 25 درصد از زناني كه خروپف مي‌كنند اغلب در دوران بارداري به آن دچار شده‌اند كه اين پديده خطر ابتلا به فشارخون بالا را در آنها در مقايسه با زنان غيرخروپفي افزايش مي‌دهد.
براساس اين گزارش محققان افزودند: فشار خون بالا در دوران بارداري و بروز پره‌اكلامپسي مي‌تواند باعث كاهش رشد نوزادان شده و احتمال تولد كودك نارس را افزايش دهد و سلامت قلبي – عروقي مادر و كودك را تهديد كند.
نتايج ديگر اين مطالعه افزود: تا 19 درصد از اختلالات فشارخون بالا در بارداري مي‌تواند با درمان اختلالات تنفسي در خواب كاهش يابد و زنان باردار مي‌توانند با بهره‌گيري از دستگاه فشار مثبت راه هوايي (CPAP) در خواب كه با فشار هواي خفيف راه‌هاي هوايي را باز نگه مي‌دارد، ميزان خروپف و نهايتاً فشارخون بالاي خود را كاهش دهند.
به گفته محققان اختلالات فشارخون بالا يكي از علل عمده جهاني مرگ و مير نوزادان و مادران است كه سالانه هزينه بالايي براي درمان دارد كه تشخيص پره‌اكلامپسي بر فشارخون بالا و وجود پروتئين در ادرار بعد از هفته 20 حاملگي است.
گفتني است خروپف مداوم و مكرر يك اختلال تنفسي در خواب است كه به صورت خروپف كردن در3 تا 4 شب در هفته مي‌باشد.

به گزارش گروه علمي-پزشكي باشگاه خبرنگاران به نقل از تحقيقات به دست آمده از آرشيو بيماري‌های دوران كودكي، محققان با نتايج به دست آمده از مجموع 30 مطالعه و بررسي بيش از 200000 شركت كننده دريافتند وجود عوامل مستقلي مانند داشتن اضافه وزن در دوران حاملگي، سيگار كشيدن مادران باردار، وزن بالاي هنگام تولد كودك و افزايش وزن سريع در طول سال اول زندگي، احتمال بروز چاقي در كودكان و نوجوانان را افزايش مي‌دهد.
براساس اين گزارش محققان افزودند استعمال دخانيات در دوران بارداري به تنهايي خطر داشتن كودكان چاق را تا 5/47 درصد افزايش مي‌دهد.
نتايج حاصل از اين گزارش همچنين مي‌افزايد تغذيه با شيرمادر تا حدي باعث رفع اضافه وزن شده و خطر ابتلا به چاقي در كودكان را تا 15 درصد كاهش مي‌دهد.
به گفته محققان به نظر مي‌رسد براي روشن شدن عواملي كه خطر وقوع افزايش وزن در كودكان را افزايش مي‌دهد همچنان تحقيقات بيشتري مورد نياز است.

آشنايي با علائم بارداري:
1 . تهوع به همراه استفراغ يا بدون آن:
اغلب زنان حدود 2 هفته بعد از عقب افتادن پريودشان، دچار اين علامت مي شوند كه صبح ها شديدتر است و چند ساعت بيشتر طول نمي كشد، بنابراين به آن "بيماري صبحگاهي" نيز مي گويند. اين حالت حدود 6 تا 12 هفته طول مي كشد و سپس برطرف مي گردد. (البته در تعداد كمي از زنان، تهوع و استفراغ از ابتداي بارداري شروع مي شود و يا تا انتهاي آن به طول مي انجامد.) علت تهوع، احتمالا افزايش شديد هورمون حاملگي يا همان hCG و يا وضعيت روحي و رواني مادر است.
2 . اختلال در ادرار كردن
در سه ماهه اول حاملگي، رحم در حال رشد به مثانه كه در جلوي آن قرار دارد، فشار وارد مي كند و سبب تكرر ادرار مي شود. به تدريج با جابجا شدن رحم از اين فشار كاسته مي شود و انتهاي بارداري با وارد شدن سر جنين به داخل لگن مادر، این فشار مجددا آغاز مي شود.
3 . خستگي زودرس
يكي از بارزترين و شايع ترين علائم بارداري است كه اكثر بانوان به آن دچار مي شوند.
4 . احساس حركات جنين توسط مادر
اكثر زنان باردار بين 16 تا 20 هفته بعد از آخرين پريودشان (كه روي تقويم علامت زده اند) حركات لرزشي خفيفي در شكم خود احساس مي كنند كه به مرور بر تعداد و شدتشان افزوده مي شود. اين حركات موجي شكل مربوط به تكان خوردن هاي جنين است. با اين حال گاهي مادر حركت گاز در روده خود را ممكن است با اين علامت اشتباه بگيرد بنابراين، علامت قابل اعتمادي نمي تواند باشد.به اولين روزي كه حركات جنين توسط مادر حس مي شود، روز "درك زندگي" گفته مي شود.
5 . قطع شدن قاعدگي
با وجود اينكه عقب افتادن پريود دلايل مختلفي مي تواند داشته باشد، اما شايع ترين حدس پزشكان به خصوص در زنان در سن باروري كه از بارداري جلوگيري نمي كنند، وقوع حاملگي است. گاهي حتي با وجود بارداري خونريزي هايي اتفاق مي افتد كه معمولا مختصر و گذراست؛ اما در هر حال غيرطبيعي مي باشد. به گفته هاي افراد مسن تر اقوام و آشنايان توجه نكنيد و جهت بررسي آن به پزشكتان مراجعه نماييد.
6 . تغييرات پستان ها
اين تغييرات به خصوص در زناني كه اولين بارداريشان را تجربه مي كنند واضح تر است. حدود 6 هفته پس از تاريخ آخرين پريود، مادر بزرگي و سنگيني و درد را در پستان هايش حس مي كند و نيز نواحي قهوه اي نوك سينه پر رنگ تر مي شود. همچنين مجاري شيري فرعي ( نقاط برجسته اطراف نوك پستان) برجسته تر و واضح تر مي گردند. برخي زنان از اواسط بارداري به بعد ترشح ماده اي شير مانند را از مجاري شيري تجربه مي كنند.
7 . بزرگ شدن شكم
كم كم با پيشرفت حاملگي(پس از 12 هفته از شروع آخرين پريود) و رشد بيشتر جنين، رحم از داخل لگن بيرون آمده و از روي شكم قابل لمس مي شود. بزرگي شكم در زناني كه بارداري اولشان را تجربه مي كنند، بسيار كمتر است از زناني كه سابقه حاملگي قبلي دارند.
8 . تست هاي هورموني حاملگي
اساس همه اين تست ها شناسايي هورمون حاملگي در خون يا ادرار است. زود ترين زماني كه تست خون مي تواند نتيجه مثبت بارداري را نشان دهد، 3 تا 4 هفته پس از تاريخ آخرين پريود است و براي ادرار بايد پريود دست كم 2 هفته به تاخير افتد تا نتيجه مثبت را نشان دهد. توجه داشته باشيد كه اين حداقل زمان لازم است يعني گاهي جنين چند روزي ديرتر از زمان انتظار ما، تشكيل مي شود پس به همان نسبت ممكن است تست بارداري ديرتر مثبت شود. در ضمن اگر از نوارهاي تست بارداري در منزل استفاده مي كنيد، با مطالعه راهنماي تست، حتما از سالم بودن آن اطمينان حاصل كنيد.